Περίληψη

Κατά περιόδους η φωνολογική έρευνα επικεντρώνεται σε διαφορετικά ερωτήματα και διαφορετικά μοντέλα ανάλυσης αναπτύσσονται προκειμένου αυτά να απαντηθούν. Ωστόσο κανένα μοντέλο δεν μπορεί να εξηγήσει πλήρως όλα τα φαινόμενα που απαντούν στις φυσικές γλώσσες.

Η επιτυχία τους κρίνεται από την ικανότητά τους να μας βοηθήσουν: (α) να κατανοήσουμε πτυχές των μηχανισμών που καθορίζουν τη φωνολογική γραμματική των φυσικών γλωσσών και είναι υπεύθυνοι για το τι συνιστά φυσική γλώσσα και τι όχι και (β) να (απο)κωδικοποιήσουμε την ποικιλία (variation), αλλά και έννοιες που συνδέονται με τις γλωσσικές διαισθήσεις, όπως η γλωσσική διαβάθμιση (gradience).

Στην πορεία της φωνολογικής έρευνας η έμφαση δεν ήταν πάντοτε και στα δύο σκέλη του παραπάνω ερευνητικού στόχου. Μετά από μια πολύ σύντομη επισκόπηση κάποιων βασικών θεωρητικών μοντέλων φωνολογικής ανάλυσης (SPE, Optimality Theory), θα εστιάσουμε στην Διαβαθμισμένη Αρμονική Γραμματική / Gradient Harmonic Grammar (Smolensky & Goldrick 2016) για να εξετάσουμε ένα παράδειγμα διαβαθμισμένης αλλομορφίας από την Ελληνική.