This talk offers an overview of the study of performed language; that is, scripted fictional language as typically found in pop cultural artifacts. It starts from the observation that while performed language was traditionally sidelined in linguistics due to its alleged “inauthentic” nature, it has gradually been acknowledged as a regular part of everyday language use and thus has been normalized in linguistic study. It is argued that, in addition to its social relevance, performed language as an instance of strategic linguistic design is an object worth of serious linguistic engagement as it (i) is characterized by highly specific circumstances of production (e.g. “written-to-be-spoken”, “written-to-be-sung”) and reception and (ii) has the potential for affective engagement. After a brief historical review of the fate of the study of performed language and an outline of the connection to the broader emerging area of pop cultural linguistics, selected case studies on the language of lyrics and of telecinematic language are presented.

Από το ξεκίνημά τους, οι πλατφόρμες των κοινωνικών μέσων σχεδιάστηκαν με την δύναμη της αφήγησης κατά νου και έτσι ώστε να μας παρέχουν δυνατότητες για να λέμε ιστορίες, ειδικότερα συγκεκριμένου τύπου ιστορίες, που έχω αποκαλέσει ‘μικρές ιστορίες/αφηγήσεις’. Χρησιμοποιώντας μια τεχνογραφική μεθοδολογική προσέγγιση που συνθέτει (ψηφιακή) εθνογραφία, κριτική ανάλυση λόγου με σώματα κειμένων & πολύ-σημειωτική αφηγηματική ανάλυση, παρακολουθώ (& ιχνηλατώ) την εξελικτική πορεία των αφηγήσεων στα κοινωνικά μέσα ως επικοινωνιακών πρακτικών που συσχετίζονται άμεσα με τις τεχνολογικές δυνατότητες, τους αλγόριθμους και την αυξανόμενη εμπορευματοποίηση των κοινωνικών μέσων. Στην ομιλία μου, θα παρουσιάσω τα βασικά κειμενικά-πολύ-σημειωτικά χαρακτηριστικά των τυπικών ιστοριών (αφηγηματικών ειδών) στα κοινωνικά μέσα, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία 20 χρόνια, με αποκορύφωμα ‘τα στόρυ’ σε δημοφιλείς πλατφόρμες (από Ινσταγκραμ έως Weibo). Επίσης, θα εστιάσω στη στενή σχέση ανάμεσα στις μικρές ιστορίες και την ‘αυθεντικότητα’ των αφηγητριών (στα ελληνικά, η συνήθης φράση είναι ότι ‘λες την αλήθεια σου’), καταδεικνύοντας τα μιντιακά ιδεολογικά πλαίσια, τους ορισμούς και εν τέλει την εργαλειοποίηση της αφήγησης σε σχέση με την παρουσίαση του εγώ μας.

Στο πλαίσιο της γνωσιακής ονομασιοκεντρικής προσέγγισης, εξετάζονται οι έννοιες ΔΕΝΤΡΟ και ΚΑΡΠΟΣ στη νέα ελληνική και σε άλλες γλώσσες καθώς και τα ουσιαστικά που κατασκευάζονται με το επίθημα -ιά και δηλώνουν οπωροφόρο δέντρο στο πλαίσιο της κατασκευαστικής μορφολογίας της D. Corbin. Επίσης α) προσκομίζονται νέα στοιχεία που αφορούν τη χρονολόγηση του νεολογισμού ακτινίδιο και την κατασκευή του όρου ακτινιδιά, β) προτείνεται ως πρωτοτυπικός μηχανισμός κατασκευής των ονομάτων των οπωροφόρων δέντρων η επιθηματοποίηση με το -ιά, γ) προτείνονται τρόποι διδασκαλίας του μικροσυστήματος αυτού για τη ΝΕ ως Γ1, Γ2 και ως γλώσσα πολιτισμικής κληρονομιάς.

The joke and the joker: examining context, intention and accountability in cases of offensive humour

This paper examines cases of humour that have been marked as “offensive” (by addressees/audiences), in an approach that separates the utterance from the speaker. Taking stand-up comedians as a main case-study, the analysis focuses on the life-cycle of jokes, from being uttered in a live-performance context to entering the public sphere, where they become the subject of controversy. The matter of original (a priori) intention of the joke-teller will be put under question, also considering the extent and circumstances in which a speaker (comedian, in this case) can be held accountable for the offense that a joke can cause.

Σύνδεση μεταξύ της έρευνας μάθησης και διδασκαλίας Γ2: Επισημάνσεις και προτάσεις

Η ομιλία αφορά ορισμένα βασικά ζητήματα στη μάθηση μη μητρικής γλώσσας (Γ2), όπως, ρητή/υπόρρητη μάθηση και διδασκαλία, ο ρόλος του γλωσσικού εισαγόμενου/εξαγόμενου καθώς και ο ρόλος της ανατροφοδότησης στα λάθη των μαθητριών/ών. Αφού αναφερθώ ενδεικτικά σε πειραματικές μελέτες που ασχολούνται με τα παραπάνω, θα θίξω μερικά προβλήματα στη μεθοδολογία έρευνας στη Γ2 και θα ολοκληρώσω την ομιλία με παραδείγματα σχετικών διδακτικών δραστηριοτήτων, όπως, δραστηριότητες δομημένου γλωσσικού εισαγόμενου, δικτόγλωσσο κ.ά.

Νέα Ελληνικά και Αγγλικά: δανεισμός ή εξαγγλισμος;

Στην εποχή μας, η πρωτόγνωρη επιρροή των αγγλικών ως παγκόσμιας γλώσσας και στα νέα ελληνικά είναι τεράστια λόγω της ραγδαίας διάδοσης του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της τεχνολογίας. Οι επιρροές μαρτυρούνται, βεβαίως, σε λεξικό επίπεδο (π.χ. τένις 'τένις' < αγγλ. tennis, κόνσεπτ 'έννοια/ιδέα' < αγγλ. concept) αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις καταλήγουν σε άμεση εισαγωγή αγγλικής ιδιωματικής φρασεολογίας μέσω της λέξη-προς-λέξη μετάφρασης (π.χ. κλαίω πάνω από το χυμένο γάλα < Αγγλ. 'cry over spilled milk'). Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι οι επιρροές της αγγλικής στα νέα ελληνικά παρατηρούνται, ως έναν βαθμό, και σε μορφοσυντακτικό επίπεδο, αποκαλύπτοντας νέες δομές που φαίνεται να «μεταφράζουν» τις αντίστοιχες δομές της αγγλικής, που προηγουμένως δεν παρατηρούνταν στο γραμματικό σύστημα της γλώσσας μας. Η εμφάνιση τέτοιων προτύπων στη μορφοσύνταξη των νέων ελληνικών φαίνεται πως μπορεί να προσθέτει «αγγλοπρεπή» χαρακτηριστικά σε κάποιες περιοχές του γραμματικού συστήματος της ελληνικής. Σε αυτή την παρουσίαση, θα δούμε στοιχεία από παλαιότερες και πιο πρόσφατες μελέτες από τις οποίες προκύπτει ότι, πέραν του κοινού δανεισμού, μεταφέρονται στη γλώσσα μας και αυτούσιες ιδιωματικές δομές με απλή μετάφραση, π.χ. φραστικές ρηματικές δομές, προ-τροποποιημένες υβριδικές ΟΦ, ιδιωματικές εκφράσεις, κλπ. Με βάση το εύρος και το βάθος αυτής της επίδρασης της αγγλικής στην ελληνική, στοιχεία από άλλες γλώσσες καθώς και τη γενικότερη εκτίμηση της κατάστασης από τη σχετική βιβλιογραφία, θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα περί δανεισμού ή εξαγγλισμού της νέας ελληνικής.